Gorgo, Sen Yoksun? mu, Yoksa, Varsın?mı...

Ben kelime yetiştiriyorum beynimin içindeki gizli mahzende yıllardır bilmediğin şey mi?
Herkesten sakındığım yerde, uzun çok, upuzun bir zamandır...

Biliyorsun sana gönderiyorum,
Bir lamba gibi değil, dilediğin herşey elbette gerçek olmayacak...
Ama benim kelimelerim, göz değmemiş kelimeler
Hepsi yalnızca senin..

Belki sen umursamayacaksın, yok yok hayir! düşüncesi bile intihar...
Elbette bileceksin, değer vereceksin, çok umursayarak?
Okuyacaksın, besleyeceksin kelimeleri, daha da büyüyecekler, salınacaklar...

Biz Gorgo, dünyanın gerisini kağıttan yaptığımız gemiyle çok uzağa göndereceğiz..
Onların sevgilerini, mevgilerini, üzüntülerini, bekleyişlerini, iyilerini, kötülerini
tıkıştırıp o gemiye, bir seher vakti çok uzağa...Bakışların fırtına, esip, gürleyip, onları en uzağa, bizden en uzağa!

Kimse kalmasın, kimse kalmayacak, kimse yormasın artık beni, yormayacak...

Sen bu duaya inşallah ek, aminler yetişsin, beklemekte ne var?