Bir ölüyle tanışmak...

Tanıdığım gün ölmüşsün,

meğer, yazık, ben bir ölüyle tanıştırılmışım

Seninle yazışırdık belki

sözcükleri kovalar, ilham dilenirdik

geçmişimizden...

müsveddesinde yitttiğimiz şiir parçalarının

ahlarını almadan...

kim demişti hatırlamıyorum

elli sene koşmuş biri

acı bir dizenin ardından

daha da fazla

belkide..

sarımsak kokan bir tanışmanın

ortasından ikiye böldüğümüz

sahnelerini paylaşırdık

alışırdık birbirimize

belkide...

onaltı yıldır

aynı koğuşu paylaştığım

kızları anlatırdım sana

taklit eder gülerdik

birazcık

utanırdık sonra

belkide...

Bizden geçmiş meğer tanışmak

güneşin üzerime yapıştığı

nisan denilen insafsız bir akşamda

okudum, seni

kelimelerin bana yabancı değil

ama gülüşlerimiz farklıdır

belkide...

Sen şimdi, tam şimdi, sen

sorgusundayken eğip büktüğün kelimelerin

ben bir cümleye daha ne kadar sığar, telaşlanıyorum

benden olmaz değil mi,

iyi ki tanışmamışız,

ben yaşlanıyorum

belkide...