Kimine ogut verdim, kimi ile sadece bazi zaman muhattab oldum, kah itildim kakildim, cok sovuldum, ama toparladim... kah bas taci edildim de ben kim bilir?...Gene ayni ben, ayni ben...
Icimde seni tutarak lekelendim, lakin seni konusarak asla lekelemedim...Simdi ellerimde golgesi goklerin, yetiniyorum, bir gulse de bayram olsa diye, iste ne dersin bunun adina debelenmek mi? Evet sucu kendimde ariyorum ama caresizlige kas goz cizip adina sen desem daha fazla sansim olurdu biliyorum...Simdi secadesini sana fisildadigim cennetlere sardigim bir ask var, ama kiyama durmak nasip olmadi...ellerim paltonun askisi olmak icin, ben kapiyi sana acmak icin, yetistirdigim cicekler sana kokmak icin, buzluga kaldirdigim kuzu sana pismek icin, demlenmek icin cay sana, biz bekliyoruz...Sen yolu bahane edersin, belki caldim kapini duymadin dersin, gec kalislarin hep bir bahanesi var ya, dersin birsey ama ben elalemin ayakkabisini hosgeldin diye kibleye cevirmem...Kible senin...
Belki sen her gelmeyi ertelediginde, ayaklarina edilen her bir bedduanin tutacagi oluyordur...Seni konusmayacagim artik...sen belani gelmeyi erteledigin bahanelerin icinde bogulmakta bulurken ben sadece sessiz bekliyor olacagim...Soruyor olacagim kendime ben lekeledim mi? Hayir bulacagim cevaplarimda, ben degil hayir ben degil...
Sucu benim degil senin gidisinin asla degil, ben ayakkabinda gidecegin yollari sakladin diye sakladim onlari, sen ayaginda yollarin izi cikma pahasina gitmistin...
Simdi sana yazdigim herseyde baskasinin kendi acisini bulmasina uzuluyorum, benim dilim donmez diyorum acilariniza....
Saclarina dolanan ruzgarlar da, sesine karisan ugultuda, ayagina takilan her cakil tasinda benim selamim var..Ve bedduasi var uzerinde bana cikmayan yollarin, kaybolusun hep bundan...Evvel zaman icinde, sonsuz fezanin disinda, nerde kesisirse yolumuz...
Bedduasi kabul olmayan benim dua etmeyede yuzu olmaz bilesin, dua da bekleme...
Ne bir satir, ne bir hatir...
No comments:
Post a Comment