yazi yazmak resim cizmek gibiydi eskiden.unlemler sari gibi, uzgun..parentezler umit gibi biraz...bi aciklamasi olan bir mazlum gibi uc nokta...mavi....aglamak sovmek gibi..aci cekmek peynir ekmek gibi...gundelik...
caresizlik bir carsamba gunu ikindi vakti gibiydi..yeminler ettigim persembe aksamlarim gibi umut...hayiflandigim pazar aksamlarim gibiydi sevinc...sinifta kalmanin okulda kalmak olmadigini ogrendigim gun gibiydi cuma..iki gun tatilin sevinci gibiydi yasamak bazan...
olum ne gibiydi? hic hatirlamiyorum...mezarliklari yaslilarin evi sanmak gibiydi cocuk olmak...buyuklerin agladigini gordugundeki aci kadar gercek..gozyasi bizim gozumuzden dokulurdu cocukken? buyuklerin ise kalbinden..o zaman bile bilirdim..kadinlar daha acizdi erkeklerden ...aglarlarken..mendil kullanirlardi....
olum ne gibiydi? "sen bana gelemezsin artik ama ben mutlaka gelecegim" demek kadar ozgur...
sindrella kadar uzulurum bende saatin 12 olmasina...ama ben saat 12 oldugu icin degil krala "ciplak" diyemedigim icin bal kabagina donusurum... yoksa bana biseycik olmaz!!! nasi olsa elbisemi sadece "akillilar gorebilir". eger zaten prens beni gozlerimden tanimiyorsa o ayakkabiyida hic denemem...cocuklugumdan beri masallarda sonsuza kadar mutlu yasandigina da hic inanmamisimdir...ama gokten uc elma duser, biri mutlaka benim basima!
olum ne gibiydi yine?...gitmek gibi..olum olmektir...ustumde yerine iade edilmemis selamlari var olulerin..gitmek dediler onlarda selam olsun kalanlara...kavusmak var nasi olsa...ben inkar ettim elime bise gecmedi inan...etme..gel sende etme....
No comments:
Post a Comment