Bana anne demeyen çocuklar

I
kendime dirseklerimi üstünde çürüteceğim bir masa almam gerekecek
desinler ne çok okudu ne çok didindi
hiç ağlamayan bir bebeğin beşikte
sallanması gibi sallanmayan bir masa
bana anne demeyecek bir bebek gibi
kendi ayakları üstünde henüz duramayan bir masa

kendime kendim kadar üzgün bir masa almam gerekecek
desinler ne çok ağladı ne çok didindi
yaşına yeni girmiş oyuncak bir atın
toprağımda salınması gibi saglam bir masa

kendime tam da bir eylül sabahı
eskiciden belki bir masa almam gerekecek
desinler ne çok aradı, ne de tez buldu
önlüğünün yakasını bağlayamayan bir çocuğun
tedirginliği kadar üşengeç bir masa

ömrü okumakla geçti bak masası şahit desinler
ne sağlam masaymış ha iyi dayandı desinler
çok okudu çocuğu da yoktu ya
masayı kime bırakacak ölünce desinler
desinler ne çok okudu ne çok didindi
bir masa kadar hatırlanacak şimdi...